"Nawet jakby podzielić sekundę na milionową część, to właściwie nigdy nie przeżywamy jej w czasie teraźniejszym, zawsze coś już minęło lub coś dopiero będzie." ***

(nie)Była

Ona była zmienna i  intrygująca,

 lśniła jak meteor zbyt jaskrawym smutkiem;

 bursztynami oczu, trwożnymi stop - klatką

zamkniętą w kamieniu zamarłym w materii, 

zimnym, obojętnym, odległym jak księżyc.

Ona była inna lecz taka jak wszystkie.

 Uwielbiała głaskać korę starych drzew. 

Zaklęty szept wiatru, który ją dotykał,

 słyszała w piosenkach o smutnej miłości.

Bosymi stopami wygładzała piasek, 

a on kpił z jej pieszczot jak słodki Adonis,

który nie chciał spędzać czasu z Persefoną, 

choć to czas nas spycha do królestwa zmarłych...

Ona nie umiała żyć w świecie iluzji,

a i śmierć i życie to fantazje nikłe.

W jej kontaktach z Ziemią snuła się nostalgia

za tym, czego nigdy nie widać zmysłami.

Ona była dziwna. Istniała, zniknęła.

Przebiegła przez życie jak kot przez mieszkanie.

Przemija się łatwo i odchodzi szybko,

w świecie, w którym rysa po nas nie zostanie.

JoAnna Idzikowska - Kęsik, 31 VIII 16

***cytat w tytule notki, Zdzisław Beksiński

**grafika z netu
*piosenka na dziś
*druga piosenka, którą lubię
Wybór wierszy na wrzesień.;-)