Witajcie moi drodzy!
Dzisiaj krótki post i mój stary wiersz o zbliżaniu się do starości i do śmierci. I proszę - nie myślcie, że czarno coś widzę, że jestem pesymistką... Nie boję się swojej śmierci, nigdy się nie bałam, ponieważ kilka razy byłam naprawdę blisko niej, ocierałam się o nią od dzieciństwa. Natomiast wstrząsają mną śmierci znajomych, przyjaciół, rodziny czy ludzi ze świata kultury, których lubię, podziwiam i cenię. Dlatego chciałabym poznać Wasze zdanie, chciałabym dowiedzieć się, co sądzicie na temat starzenia się i umierania? I na temat wszechobecnego kultu młodości?
W Polsce mówi się, że starość się nie udała Panu Bogu, że jest szara i smutna. Moim zdaniem wcale nie musi taka być. Lubię starszych ludzi, są tacy mądrzy! I nic mnie nie wzrusza tak bardzo, jak starsi ludzie, starsze pary trzymające się za rękę, zakochane, pełne wzajemnego szacunku i miłości.
Lubię też wierzyć, że starość człowieka to taka specyficzna sztuka natury, znieczulająca nas na śmierć.
nie boję się jej. rzeczy nieuniknione trzeba akceptować.
czasami nawet warto się z nimi zakumplować.
świat życie bóg - zawsze pozostaną obojętne.
przyjaźni dla siebie należy szukać w sobie.
nie lękam się jej. była jest i będzie. wchłonie
mnie jak całe rzesze innych. nie powinno się obawiać
czegoś co nastąpi. co stanie się na pewno.
biodegradacja. ulegam jej codziennie.
a powolne tempo mojego starzenia się
i umierania i tak powala niezwykłą
niebywałą skutecznością.
kult młodości wbrew wszelkim regułom.
jakie to śmieszne w obliczu
regulaminu tłoczni krwi
po drugiej stronie pękniętego
JoAnna Idzikowska - Kęsik, 13 IV 15
Posyłam Wam moc uścisków i serdeczności, życzę dobrego weekendu, dbajcie o siebie! Na koniec, dla uśmiechu, piosenka
pt. Miłość w wieku delete z tekstem Andrzeja Poniedzielskiego, kto nie może odtworzyć filmu,
niech kliknie TUTAJ. Mnie ta piosenka zawsze bawi i wprawia w dobry humor.
*** Cytat w tytule postu, Thomas Edison
Posty
