UWAGA POEZJA czyli wiersze o kobietach

Być kobietą to naprawdę piękna rzecz! Uważana za symbol kobiecości Marilyn Monroe powiedziała kiedyś:

 

"Ostatecznie jestem kobietą. I bardzo mnie to cieszy".

 

Mnie również bardzo cieszy bycie kobietą i nie wyobrażam sobie, żeby było inaczej. Kobiety są piękne, mądre, zdolne, łagodne i w ogóle - uwielbiam je!

Tak więc życzę kobietom Dnia Kobiet na co dzień, dużo miłości i zdrowia, satysfakcji w pracy i w życiu.

A wszystkich Czytelników serdecznie zapraszam do przeczytania wierszy o kobietach, które znalazły się na tym blogu, dzięki uprzejmości i życzliwości wspaniałych, mądrych kobiet - poetek! Kobiet z pasją, ogromną wrażliwością i wielkim talentem.

Poetkom z serca dziękuję za wiersze!

Czytajcie!

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

Daria Danuta Lisiecka

 

Emily Dickinson

 

a przecież można było

inaczej

nie zbierać

rozrzuconych pereł

z tęsknoty rozdętej

jak wodogłowie

i białych sukien

zrobić balon

wzlecieć ponad wrzosowisko

a nawet lasy Armherst

oszukać

wezwanie białych kartek

to nic

to tylko śnieg

a perły niechaj się toczą

w szpary podłogi

jak do grobu...

 

*

DARIA DANUTA LISIECKA - poetka, animatorka kultury, dyrektor artystyczny festiwalu literackiego Ogólnopolskie Spotkania Poetów BIAŁA LOKOMOTYWA. Jest autorką książek poetyckich Teatr Moich Wierszy (1999) i mgnienia (2020) oraz zbioru małej prozy Obłoki nad bulwarem (2022). Współpracuje z ukazującym się w Toruniu pismem kulturalnym „Menażeria” oraz stroną Babiniec Literacki. Prowadzi cykliczną audycję autorską „Wyczytane do białości - magazyn o literaturze, książkach, pasji i stylach czytania” w Radio z Qlturą. 

 

 

*

w spektrum

 

każdą rozmowę o twojej córce

zaczynamy od milczenia

przynosisz kolejne kamienie

a ja odgaduję w którym miejscu

dzisiaj uciskają najbardziej

 

chciałabyś jak inne matki

opowiadać o budowaniu domków

dla lalek latawcach na wietrze

unoszeniu się spojrzeniach

prosto w oczy gdy brakuje słów

 

kolejny raz musi wystarczyć

nam kamienny kształt linii na plaży

tworzony przez twoje dziecko

rozpaczliwy krzyk gdy wiatr burzy

porządek układanych obrazów

 

*

DOROTA NOWAK – autorka tomów poetyckich: „na dwa” (2014), „opium” (2015), „antidotum” (2017), „Zarzewie” (2019), „rano otwieram oczy” (2022). Laureatka kilkudziesięciu ogólnopolskich konkursów poetyckich. Nagrodzona za tom „na dwa” w konkursie na książkowy debiut poetycki w ramach Nocy Poezji w Krakowie (2014) oraz Pierwszą Nagrodą Grand Prix w II Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim O Złotą Pszczołę (2019) za projekt poetycki pt. Zarzewie. Finalistka tegoż konkursu w 2021 r. – koncepcja książki stała się pierwowzorem tomu „rano otwieram oczy”. Jej wiersze publikowane były w kilkudziesięciu antologiach oraz pismach literackich, m.in. w Twórczości, Toposie, Ypsilonie, Helikopterze, Migotaniach, pisarzach.pl, Gazecie Kulturalnej, Okolicy Poetów, Akancie, Krajobrazach Kultury, Protokole Kulturalnym, Radostowej, ARTISie, Echu Piątkowa.

 

 

*

Ewelina Kuśka

 

Renia

 

zna swoje ciało jak ciała dzieci które niańczy.

nigdy nie udaje obcej kobiety ani skomplikowanej

osoby. gdy gryzie się w język wie że zaboli.

czerpie z siebie by nie być ubogą. słucha siebie

gdy ma sobie coś do powiedzenia.

nie zamartwia się gdy mąż nie wraca nad ranem.

gdy traci zdrowie tłucze kotlety. urządza kącik

dla kolejnego dziecka. śpiewa ku pokrzepieniu

duszy niańcząc dzieci. ściera się po trochu. wróży

z pieluch. modli się jak dziecko by przebłagać

matkę którą nosi w sobie.

 

*

EWELINA KUŚKA - poetka, blogerka, youtuberka, laureatka konkursów literackich i gawędziarskich, do tej pory opublikowała trzy książki napisane gwarą śląską i dwa tomy poetyckie.

 

 

*

 

Katarzyna Kadyjewska

 

Piramida

 

nic ci po modzie na świętego Charbela

stygmaty świętego Franciszka ci się nie przydadzą

 

dziergasz sobie niebo igłą

którą cerujesz skarpety

wspinasz się mozolnie ku zbawieniu

po piramidzie garnków z codziennym obiadem

po stercie mytych z pietyzmem talerzy

 

biegniesz do życia wiecznego z zadyszką

by po drodze

zdążyć odebrać przesyłkę z poczty

zapalić znicz na grobie bliskich

wysłuchać żalów przyjaciółki

 

szturmujesz niebiosa ścierką do kurzu

ogórkiem kiszonym w sezonie

karmnikiem dla ptaków

i stukasz w bramy raju kijem od szczotki

z nadzieją że święty Piotr przegapi

niedokończone sprzątanie łazienki

 

*

KATARZYNA KADYJEWSKA – urodziła się w 1968 roku w Rzeszowie, gdzie mieszka. Jest absolwentką filologii polskiej rzeszowskiej Wyższej Szkoły Pedagogicznej. Od 1993 roku nieprzerwanie pracuje w szkole średniej - Zespole Szkół nr 2 im. Tadeusza Rejtana w Rzeszowie. Autorka tomików poetyckich „Katalog cnót niemodnych” i „36 wariatek”, laureatka licznych nagród i zdobywczyni wielu wyróżnień w konkursach literackich.

 

*

 

Monika Milczarek

 

Joanna

 

niedziela minus siedem stopni pochmurno bez opadów

dziennikarka wreszcie może odpocząć

siada przed kominkiem z kubkiem gorącej herbaty

zastanawia się o czym napisze artykuł

czarny kot mruczy na jej zimnych stopach

 

nie martw się jutro też się coś wydarzy

może ten wredny pies sąsiadów wpadnie pod samochód

ciężarówka z rybą wywróci się pod naszym domem

albo w zoo przyjdą na świat białe lwy

 

ale teraz twoje stopy są ważniejsze

ogrzeję je bo krew o nich czasem zapomina

 

Asiu jak to jest chodzić na dwóch nogach?

 

*

MONIKA MILCZAREK - nauczycielka języka angielskiego i poetka. Urodziła się i mieszka w Sieradzu. Wydała cztery tomiki: „Krzyk Źrenic” w 2001 roku, „Tatuaż duszy”(2013), ”Piórnik Przemian” (2017) i „Uwaga, Nie dotykać” (Fundacja Dużego Formatu 2019). Jej wiersze były drukowane w wielu antologiach. Laureatka i jurorka wielu konkursów poetyckich. Wiersze Autorki tłumaczone były na język angielski, hiszpański i francuski. Należy do sieradzkiej grupy poetyckiej „Desant”.

 

*

 

JoAnna Idzikowska - Kęsik 

 

***

nie starzej się
mój piękny kobiecy
cieniu

kim będę gdy czas
wgryzie w ciebie
swoje nadgryzione
zębem czasu
kły

zdjęcia zbrzydną
lustro się zdziwi
make up nie wchłonie
utknie w labiryntach zmarszczek
czerwone szpilki zastąpią
stare wychodzone łapcie

ludzie pomyślą
stara baba lezie
jak śnięta ryba

i tylko deszcz
popieści to zwiędłe ciało
obojętnie

jak zwykle

 

*
JOANNA IDZIKOWSKA - KĘSIK - bezpańska poetka, nauczycielka, pedagożka, animatorka kultury, wegetarianka, służebnica perskiej kocicy i pieska shih tzu, feministka, kobieta starająca się wspierać inne kobiety z różnym skutkiem, ale będzie to robić do skutku.

 

*zdjęcia są własnością Autorek i nie wolno ich kopiować

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Raz jeszcze dziękuję Autorkom za zgodę na publikację ich wierszy na moim blogu.

I raz jeszcze życzę wszystkim Kobietom dobra i tylko dobra.