#MeToo - 1
nawet nie wiesz jak to jest
całymi latami pamiętać złego człowieka
który podobno miał uczyć tego co dobre i wzniosłe
mieć przed oczami jego poker face
puste ciemne oczy i zaciśnięte usta
słyszeć baryton przypominający grzmoty
i słowa wywołujące poczucie winy
czuć paskudny nieświeży oddech
i szorstki dotyk silnych zdecydowanych rąk
nawet nie wiesz jak trudno jak niemożliwie ciężko
jest utulić tę dziewczynkę która jeszcze nie ma okresu
chociaż koleżanki nie mówią o niczym innym
ale to właśnie ona staje się zwierzyną łowną
jak bardzo jej obraz tkwi w podświadomości
a może jednak wiesz jak to jest gdy matka
nie przyjmuje do wiadomości twoich zwierzeń
spuszcza ci baty bo w klasach od piątej do ósmej
masz z zachowania dostateczny tylko dlatego
że podrapałaś tę beznamiętną gębę gnoja
który przez cztery lata molestował cię
rozbierał wzrokiem i czuł się bezkarny
może znasz te emocje gdy widzisz kogoś
podobnego i kurczysz się w sobie a dusza
wyrywa się z ciała i ucieka poza zasięg bytu
uczucie gdy niemal czterdzieści lat później
nie pomaga ci żadna terapia żadne ustawienia
hellingerowskie żadne pamiętniki wiersze nic
na pewno wiesz że wybaczenie to jedno
pamięć to drugie a krzywda której zaznałaś
w okresie kiedy potrzebowałaś czułej akceptacji
wierci ci dziury w głowie i zmusza do myśli
których za nic w świecie nie potrafisz powstrzymać
niech cię pochłonie wewnętrzne piekło
bezduszny obleśny hipokryto w czarnej
śmierdzącej kadzidłem kiecce
JoAnna Idzikowska - Kęsik, 15 II 23
Posty
Te ciemne strony naszego życia,
OdpowiedzUsuńpozostają z nami bardzo długo,
do czasu, aż nas "uleczy" Alzheimer .
W tak traumatycznych przeżyciach to chyba nawet to nie pomoże.
UsuńWalentynkowe serdeczności przesyłam i cieplutko pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńRównież pozdrawiam serdecznie! 🌹🌺
UsuńNie masz pojęcia, jak sie cieszę, że znowu ruszyłaś z pisaniem!
OdpowiedzUsuńJa też się cieszę, zwłaszcza, że ten wiersz - jak kilka innych - był we mnie od bardzo wielu lat.
UsuńMocny i przypuszczam oczyszczający.
OdpowiedzUsuńmam koleżankę, jeszcze z podstawówki, która swoje emocje z życia z alkoholikiem przekuwała w piękne wiersze.
Poezja pomogła jej przetrwać i wyjść z tego piekła.
jotka
Mam kilka wierszy tylko moich i o mnie, takich, ktore po prostu musiałam napisać. Uściski!
OdpowiedzUsuńGratuluję odwagi w opublikowaniu tak osobistego tekstu. Uczymy dzieci, co to jest "niedobry dotyk", a zapominamy, że mogą go doświadczyć także dorosłe osoby, którym znacznie trudniej jest znaleźć pomoc w walce z brutalnością alkoholika czy osoby psychicznie chorej. Uściski.
OdpowiedzUsuńPoeci powinni być odważni, bo muszą opowiadać o tym świecie, nie tylko bredzić o tęczach i kwiatkach, chociaż i to, opowiedziane niestandardowo jest dobrym tematem na wiersz. :)
UsuńZawsze staję po stronie słabszych, tych, którzy nie mogą lub nie potrafią obronić się sami.
Moc ciepłych serdeczności!
Iwonko, smutno mi, bo nie widzę Twojego bloga. :(
Usuń