bycie
nie wychodź z wiersza
proszę
nie wychodź z wiersza
proszę
w jego przestrzeni
jesteś
prawdą najszczerszą
całowaną opuszkami snów
jawisz się dobrem
najprostszych gestów
istotą cienia ulotnego
ciszą szelestu
nie wychodź z wiersza
krzyczę bez ciebie
tęsknotą dłoni
czekających natchnienia
w tej dosłowności niewysłowionej
jest jeszcze coś
do wypatrzenia
bądź mi poezją
tą codzienną
zwyczajną
prostą
nienatchnioną
zobacz
bez ciebie kimże jestem
uwierz
bez obecności twojej
skonam
B-c, 30 X 2012, p.n.k.
JoAnna Idzikowska-Kęsik
pierwszy obrazek z netu, drugi
Posty
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Bardzo dziękuję za każdy komentarz, zawsze odpiszę i zajrzę do Ciebie w miarę czasowych możliwości: czasem szybko, niekiedy później, ale zajrzę na Twój blog. Pozdrawiam. :)