Lubię być kobietą...

 tO NIE Ja

Ostatecznie jestem kobietą. I bardzo mnie to cieszy.

Marilyn Monroe

wbiegła we mnie z impetem

jak gość nieproszony

nawet nie zapowiedziała wizyty

nie raczyła zapukać

zahipnotyzowała serce

bajkami krystalicznie słodkich kłamstw

otarła się o ciało jak kotka

na gorącym blaszanym dachu

wplotła się we włosy

kiczowatym blaskiem jasności

przesłoniła oczy

zielonkawą impresją rzęs

wbiła się we mnie

woalką seksownego uśmiechu

nabrzmiałego pragnieniem ust

białą gołębicą ulotnych marzeń

jak drżąca struna wybrzmiała

moje nieistnienie

zachłannym niedosytem

 wirującego niespełnienia

przyszpiliła  jak entomolog ćmę

uzyskując jedynie wątpliwy efekt motyla

a ja poranną rosą jestestwa

pobłogosławiłam anielską tkliwością

tę moją nieczułą wyniosłą

kobiecość

/3 VIII 2011, p.n.k.,  JoAnna Idzikowska-Kęsik/

grafika z netu