UWAGA POEZJA czyli trzy wiersze Adama Gwary

            Moi Drodzy, zgodnie z obietnicą, przedstawiam Wam dzisiaj trzy wiersze Pana Adama Gwary z małym bonusikiem w postaci limeryku. Pan Adam jest poetą osobliwym, wrażliwym na słowo, czułym narratorem, świetnie obserwującym i bezbłędnie opisującym rzeczywistość.
             Adam Gwara urodził się 23 lipca 1955 roku w Białymstoku. Studia ukończył na Wydziale Aktorskim PWSFTViT W Łodzi. Po kilku latach przerwał karierę aktorską i przeniósł się do Warszawy, oddając się służbie publicznej. Od ośmiu lat zajmuje się pisaniem, głównie poezji. Jest również autorem wielu nagradzanych limeryków i wierszy dla dzieci. Mieszka w Izabelinie pod Warszawą. W tym roku wydał "Kręgi na wodzie" tom wierszy lirycznych pisanych techniką klasyczną. Obecnie pracuje nad wydaniem zbioru limeryków, oraz wierszy nierymowanych, tzw. "białych". Publikuje głównie w internecie.

             Zapraszam serdecznie do zapoznania się z wierszami Poety, zwłaszcza, że twórca sięga po zapomniane już nieco poetyckie kompozycje, a jednocześnie pisze tak, że to, co czytamy, jest nam bardzo bliskie i wręcz wydaje się być nowatorskie. Pisze kunsztownie, świetnie czuje słowo, szanuje je, jest bardzo wszechstronny. Dla mnie jest Autorem jedynym w swoim rodzaju, bardzo kreatywnym i jednym z najlepszych żyjących. 

        Parafrazując Jonasza Koftę: pisać każdy może, trochę lepiej lub trochę gorzej, jednak o to w tym chodzi, jak co komu tu wychodzi  - stwierdzam, że Poeta Adam Gwara należy do wąskiego grona piszących lepiej, a tak naprawdę - bardzo dobrze i poezja wychodząca spod jego pióra jest poezją przez duże "P". Do Pana Adama pasuje też tytuł i tekst jednej z piosenek Edyty Geppert: Poeci nie zjawiają się przypadkiem.

                Czytajcie! Dla mnie te wiersze to prawdziwa poetycka uczta.

*

villanella

 

ŚLIWKI W CZEKOLADZIE

 

Posłuchaj jaka cisza w sadzie

W głowie dojrzewa groch z kapustą

W kredensie śliwki w czekoladzie

 

Jesień odeszła w listopadzie

Ślad twojej szminki zbladł jak chusta

Została tylko cisza w sadzie

 

"Zeszłego roku w marienbadzie"

Seans zaczynał się o szóstej

Pamiętasz śliwki w czekoladzie?

 

Nie rozumiałem nic w zasadzie

Daliśmy folgę głodnym ustom

Jak tamtej wiosny w dzikim sadzie

 

Modlę się tysiąc razy na dzień

Żebym nasycić się mógł pustą

Pamięcią szminki w czekoladzie

 

Zupełnie dobrze sobie radzę

Zaczynam dzień przed wpół do szóstej

Nie śpię i liczę drzewa w sadzie

Noce i śliwki w czekoladzie

 

*

 

 

PANTUM

 

Staruszka plotła warkocz nad strumieniem

Niteczki zmierzchu wplatając we włosy

Minione chwile wracały wspomnieniem

Spadając w ciszę kropelkami rosy

 

Niteczki zmierzchu wplatając we włosy

Widziała w wodzie młodzieńca oblicze

Spadając w ciszę kropelkami rosy

Przypłynął smutek niebieskim księżycem

 

Widziała w wodzie młodzieńca oblicze

Pod tataraku srebrnym szamerunkiem

Przypłynął smutek niebieskim księżycem

I w warkocz wplótł się miękkim pocałunkiem

 

Pod tataraku srebrnym szamerunkiem

Widziała kogoś kto dzisiaj był cieniem

I w warkocz wplótł się miękkim pocałunkiem

Na pożegnanie i niezapomnienie

 

Widziała kogoś kto dzisiaj był cieniem

Minione chwile wracały wspomnieniem

Na pożegnanie i niezapomnienie

Staruszka plotła warkocz nad strumieniem

 

*

 

sonet

 

ZMYSŁY

 

Lubię słuchać gdy kichasz i patrzeć gdy ziewasz.

Lubię pić z filiżanki z twoim aromatem.

Lubię o zwykłej porze zaparzać herbatę

i całować za uchem, gdy się nie spodziewasz.

 

Gdybym nie mógł cię słyszeć, to bym cię zanucił.

Gdybym oślepł, zobaczył bym ciebie dotykiem.

Gdybym nie mógł dotykać, byłbym lunatykiem.

Psiakiem nieutulonym, że pan go porzucił.

 

Wszystkie moje neurony i synapsy moje,

moją pamięć, sens zdarzeń, umysł niezawisły,

poprzenoszę w bezpieczne kryształowe słoje,

 

by jak bańka mydlana w pył się nie rozprysły.

Bym się nie bał tak bardzo, jak teraz się boję,

że gdy ciebie utracę, utracę też zmysły.

 

*

 

LIMERYK

 

Pewien kornik, żyjący na Bali,

ma ogromny szacunek do drwali.

Wiedząc wszak doskonale,

że on z głodu je bale,

nakarmili go i nie zje bali.

 

*

 

            Bardzo dziękuję Panu Adamowi Gwarze za wyrażenie zgody na publikację wierszy na moim blogu. Zdjęcia Autora są jego własnością i nie wolno go kopiować.