UWAGA POEZJA czyli trzy wiersze i obrazy Małgorzaty Bobak - Końcowej

Kolejną żyjącą, tworzącą tu i teraz poetką, którą bardzo lubię i cenię i którą chciałabym zaprezentować i przybliżyć Czytelnikom mojego bloga, jest Małgorzata Anna Bobak Końcowa.

Wiersze Małgosi znam i czytam od dawna, są bardzo kobiece i bardzo mi bliskie, są po prostu dobre, bo poetka nie przesadza z metaforami i udziwnieniami, zawsze pisze o czymś. Jej utwory to krótkie historie zamknięte w interesujące, niebanalne wersy.

Jest również utalentowana plastycznie, muzycznie i aktorsko: wspaniale maluje (uwielbiam jej mandale!), pięknie śpiewa, doskonale recytuje poezję. 

Czy jest na świecie coś wspanialszego niż piękna, zdolna kobieta - poetka?

* 

Małgorzata Anna Bobak Końcowa –

poetka, malarka, animatorka kultury,ilustratorka książek. Członkini i założycielka Polskiego Stowarzyszenia Haiku. Zrzeszona w Opolskim Oddziale Związku Literatów Polskich. Związana z Wolną Inicjatywą Artystyczną – WYTRYCH, Poetami Pszczyńskimi i Poetami po Godzinach. Zadebiutowała w 2017 na łamach 155th WHA Haiga Contest. Autorka tomików: Brzydka (2012), Żywot Pliszki (2012), Medalik bez łańcuszka (2015), Juzine (2016, MINIATURA, Kraków), Co pachnie ciszej(2018, Wrocław) i Papierowe serwetki (2019, ANAGRAM, Warszawa). Jej utwory znalazły się w wielu antologiach, m.in. Contemporary Writers of Poland 2000-2014 wydanej w Stanach Zjednoczonych, Pszczyńskiej Grupy Poetyckiej Wczoraj, dziś, jutro, w Antologii Poezji Kobiecej Czas Kobiety, Antologii Międzynarodowej Grupy Artystycznej „Kwadrat” Metafora współczesności, w Antologii Poetów Polskich 2017, w Almanachu Pokonferencyjnym Kondycja Dzisiejszej Polskiej Poezji, w almanachach Polskiego Stowarzyszenia Haiku Wędrowne Ptaki, Wędrowne Ptaki II i Wędrowne Ptaki III, w Międzynarodowej Antologii Festiwalu Poezji Słowiańskiej 2019 Złączeni Słowem, w Międzynarodowej Antologii Impresje pod redakcją Alicji Kuberskiej, w IV Almanachu Kawiarenki Literackiej Modraczek Chwile uchwycone, pod redakcją Barbary Jędrzejewskiej, w almanachu AKANTU Słońce i księżyc – XIX Agon Poetycki o wieniec Akantu, Wierszem w czas pandemii Wolnej Inicjatywy Artystycznej WYTRYCH. Publikowała na łamach Śląska, w Wytrychu, Papierowym Żurawiu, Akancie, Gazecie Kulturalnej, Zawierszujmy Bielsko, Gazecie Pszczyńskiej, Migotaniach, w japońskim miesięczniku KUZU, w ARTIS - Niezależnej Inicjatywie Poetycko-satyrycznej, w Babińcu Literackim, Mega*Zine Lost & Found, w japońskim miesięczniku „KUZU”, w POST SCRIIPTUM, oraz na portalach PoeciPolscy.pl, pisarze.pl, Kuźnia literacka, Sofijon.pl. Prowadzi Salon Literacki przy Nyskim Domu Kultury.

*

Tyle o poetce, teraz czas na wiersze i piękne prace plastyczne, zapraszam!

LELIJA

 

zapewniam że ta poetka nie jest kłopotliwa

z bryłką odwagi pod językiem

nie ma wielu warstw wystarczy roztrzaskać skorupę

wyjąć nagą pestkę zagrzebać w ziemi by wyrósł las

potem oddychać tysiąc lat

żyje i chce czuć to swoje ratuje każdą podróż i pożar to co w niej się tli daje ciepło dłoniom

meandry dróg pędzą w głąb tkanek

dotleniają pulsujące pod piersią marzenia

dzisiaj na dzień dobry uratował ją koniec świata

pokazał prawdziwą twarz w kałuży

były tam prawdziwe chmury ptaki

z prawdziwymi dziobami dziobały prawdziwe ziarno

siadały na prawdziwych drzewach

zrozumiała że to jej planeta i zmoczyła buty

w kieszeni nosi zapas minut co nie kurczą się

jak drażnione gąsienice

ne spodziewa się że zabłyśnie

raczej roztopi się w deszczu

albo opadnie z resztą płatków

i liści by użyźnić ziemię

wszystkie kwestie miejsca punkty nosi na skórze

linie na czole rozbawiła tym szefa

i pół miasta na fejsie

teraz szuka okularów do czytania

na szybkach osiadł kurz z nieprzeczytanych książek

można wkraść się do niej

zaangażowaną emocjonalnie historią z lamusa

z opisami przyrody

dziwne że most Waterloo wzrusza ją tak bardzo

że gubi rękawiczki i parasolki

przenosi góry od ściany do ściany

gdy chce zmienić świat

 

*

Lucynie Brzozowskiej, Nysa 2020r.

Może tak być 

 

już od pewnego czasu nie interesuje mnie

co w polityce

i tv gdzie mecz jest sprzedany

a benefis przypomina tort

z którego wyskakuje naga hostessa

ze złotą szarfą

obchodzę coraz mniej świąt nieruchomych

a ruchome ustanawiam sama

i piję wytrawne czerwone

zachody słońca

granatowy likier

z łaskoczącymi w podniebienie gwiazdami

czasem z przyjaciółką z Warszawy

pijemy też wino

któregoś dnia opowiedziała historię o Różewiczu

był jak skowronek

jego nuta trafia

do nieprzerobionych na "ciemną masę towarową"

tacy ludzie boją się ściśniętego gardła

a dla Różewicza literatura nie była zabawą

z rzężącym jamnikiem

który chowa się pod szafę

nie zamykał i nie kneblował wierszy

takich historii nie słyszałam wiele

takich nut nie powtórzą ci co myślą

że są poetami

starają się o to usilnie

czasem wydają sobie tomik

z nośnym tytułem i okładką

moja przyjaciółka nie musi się starać

kiedy unosi kieliszek

i smakuje czarowny zachód słońca

w pokoju pachnie Toskanią

i orzeźwiającym wiatrem znad Valle de Maipo

może tak być że wino

nabiera jedwabistej tekstury rzece Maipo

której źródło znajduje się w Andach

na zboczach wulkanu Maipú

może tak być

że gleba pełna mułu i gliny

nadaje mu bardziej owocowy smak

może tak być że moja przyjaciółka

jest zdolna czuć więcej

i mówić co myśli

bo przeszła w życiu niejedną grań

i nie były one z tektury

ale milczenie o tym uznałabym za bardziej wymowne

myślę że Różewicz też by o tym milczał 

 

 *

Marcie Klubowicz, Nysa 2020r. - wiersz zdobył Pierwszą nagrodę w konkursie w Tychach, od Macieja Szczawińskiego,publikowany w Migotaniach.

NIE(WIEDZA)

 

nie obetnę warkoczy

tępymi narzędziami

nikt nie chciał mnie usunąć

nawet w sterylnych warunkach

zamarłam strachem na zaoranym polu

co się dziwisz

mam już jedenaście lat przeciekają mi oczy zamknięte od środka

zawsze właściwa

mam klucz na szyi i białe podkolanówki

śmieję się głośno by zagłuszyć

strach przed dorosłością

nie wiem

czy chciałabym śpiewać w teatrze

malować obrazy po akademii

być praczką poetką operatorem giętarki w fermie przewodów klimatyzacyjnych

nie wiem

ile połknę tabletek zaceruję skarpetek zarobię pieniędzy narobię długów

wezmę rozwodów po kolejnym rozczarowaniu

kto zdejmie ze mnie satynowe koszulki samonośne pończochy

kiedy dorosnę do stania w kolejkach stringów płacenia podatków

wiem

jestem chcianym pisklęciem

nie uciekam przed wyborem

chcę doświadczyć wszystkiego

urodziłam informatyka o dobrych oczach

za chwilę wezmę kolejny oddech

 

Nysa, 24.01.2021r.

Bardzo dziękuję Autorce za zaufanie i możliwość opublikowania wierszy i obrazów na moim blogu, a Wam, drodzy Czytelnicy, życzę udanych wrażeń artystycznych! 

*
*zdjęcia są własnością Autorki, nie wolno ich kopiować