UWAGA POEZJA czyli trzy wiersze Abbry Stamtąd

  Chciałam Wam dzisiaj przedstawić trzy wiersze poety, który pragnie pozostać incognito. A ja to szanuję, więc napiszę o nim tylko tyle, że tworzy pod nieco przewrotnym pseudonimem Abbra Stamtąd i jest to twórczość niezwykła. Dowcipna, osobliwa, inteligentna, interesująca i taka tylko jego. Nieprzeciętna i niestandardowa.

A sam poeta, chociaż kreuje się na twardziela, jest bardzo przyjaznym i wrażliwym człowiekiem, od którego krytyczne lub bardzo krytyczne uwagi a propos mojej twórczości, przyjmuję z wielką pokorą i zadowoleniem, że zwrócił na moje wiersze uwagę. 

Wiecie, to jest tak, że wśród ochów i achów oraz wszelkich zachwytów tworzy się dużo grafomanii, dlatego, gdy Abbra lub inni poeci i poetki piszą mi, że "poleciałam", gdy mnie łają i sprowadzają do pionu, to jest to dla mnie zaszczyt i komplement, a jak pochwalą mój tekst, to już w ogóle jestem przeszczęśliwa.

Abbra należy do tych, którzy nie owijają w bawełnę, jak trzeba zgani, czasem pochwali albo udzieli konkretnej, przyjacielskiej rady. Bezcenne!

Szanuję szczerość bardzo, a ten poeta jest sobą także w wierszach, co jest niewątpliwie ogromnym atutem jego twórczości. Wiersze powinny być prawdziwe, powinny wychodzić prosto z trzewi. Kiedy są wykreowane, są po prostu kiepskie. To, co pisze Abbra jest oryginalne, wyjątkowe i dobre.

Dlatego też dzisiaj z dużą dozą zadowolenia, że wyraził zgodę na publikację swoich wierszy u mnie, przedstawiam Wam utwory Abbry Stamtąd z nadzieją, że znajdziecie w nich coś dla siebie, że Wam się spodobają, że Was zatrzymają, wzruszą, każą pomyśleć...

Serdecznie i z radością zapraszam do lektury!

...

- kobieta z marginesu -

tam gdzie kończy się kosmos
istnieje maleńki punkt zaczepienia
wie o tym nawet eskimos
i wie aborygen też

tam gdzie zaczyna się wszechświat
ktoś postawił fabrykę światów
zakonspirowaną w układ heksagonalny
z aneksem jadalnym

tam gdzie zaczynają się marzenia
i tam gdzie się kończą pragnienia
jest margines niekończących się obrotów ciał
( - niebieskich - powiadasz
- jak sobie pomalujemy - rozjaśniam )

na marginesie - wychwycony błąd
najważniejsze rzeczy
i najważniejsi ludzie
uwagi
oceny
daty
etc

a propos :
-czy wasza planeta wciąż się obraca?
-jaka teraz jest data z dokładnością do dziesięciu miliardów?
-czy kobieta na marginesie życia zna swoją wartość?

przekraczam linię
poza margines
do niej

___*___*___*___

- liryczne jabłko -

 

- weź jabłko do pracy -

nie opowiedziałaś smaku

czy mieszkał w nim robaczek

jakie było słodkie kwaśno-winne

zielone nadpsute malinowo-złociste

soczyste twarde z gniazdem pestek

wybrałem

pachnące

i z

ogonkiem

i z

zielonym listkiem

a

na ogryzku ślad pomadki

zostawi odcisk ust

 

jabłko

przed przeprowadzką

z edenu na planetę ziemię

z ziemi przez piekło do paradise

 

przez życie całe czekam

aby powiedzieć :

- weź jabłko -

albo

nie wychodź

donikąd

 

___*___*___*___

-wiersze-

 

galopują stadami poprzez białe strony

czasem zadumane przysiądą pod krzyżem

niedobrym na łeb ześlą zeusowe gromy

sypną w oczy nie piaskiem lecz ryżem

 

nie boją się stalinów leninów putinów

ani w białym domu przestawiania mebli

mogą zagryźć w rozpaczy wszystkich skurwysynów

z aspołecznej drabiny do najwyższych szczebli

 

po chwili zachwycają się rosą poranka

z mrówką toczą dysputę o dogmatach wiary

w Pippie znajdą dworskiego kawałek gałganka

w paparazzi ze smyczy spuszczone ogary

 

jak te białe kruki wędrują w przestrzeni

dziubią ziarenka wiedzy w człowieczym śmietniku

powracają z wygnania do swoich korzeni

aby wartość dodaną spalić na świeczniku

 

wspomnieniami powstają o trzeciej nad ranem

przez śnieżycę biegną w kolejkę za chlebem

uzbrojone w cierpliwość jak zbrodniarz z naganem

knują plan rozprawienia się z siódmym niebem

 

wiersze pieprzą się w locie jak domowe muchy

brzęcząc przy tym miłośnie w wyczulone uszy

wypływają jak ryby na wierzch w czas przyduchy

siąpią mżawko-nadzieją podczas wielkiej suszy

 

skocznie grają na nerwach mental impotentom

w ciemną otchłań wpadają nad-podświadomości

z zawietrznej torpedami przeciwko okrętom

by wyrosnąć krzakami lub drzewkiem miłości

 

patrzą czasem oczami z dziecięcej kolebki

widzą więcej i jaśniej nie znając schematu

odnajdują zgubione przez dorosłych klepki

te siódme - by nie wracać nigdy do tematu

 

wyjeżdżają w podróże nie tylko kosmiczne

za róg - do cassino - na rzuty kamienia

w pokera przegrywają strofy arytmiczne

w ruletce poszukują serca pokrzepienia

 

patrzą okiem kobiety na schlanego męża

psim węchem poszukują śladów swego pana

parafrazy zmieniają w zaciężne oręża

oranżadę potrafią przemienić w szampana

 

w przenośniach sny spędzają spod powiek jak zmora

warczą na siebie z półek w księgarskich wierzejach

cichutko w drzwi otwarte skrobie metafora

prrruutt - wypsnęła się gazowa onomatopeja

 

poprzez białe strony w szaleńczym galopie

albo w polu pod krzyżem na ubitej grudzie

kwiatami wyrastają w bluesowej synkopie

najpiękniejsze z wierszy 

 

tworzą prości ludzie

 

___*___*___*___

 

 *gify z internetu, nie znam Autorów