UWAGA POEZJA czyli trzy wiersze Grzegorza Malechy

Drogie Czytelniczki i Czytelnicy,

nareszcie udało mi się znaleźć chwilę, żeby napisać post na tym blogu. Post bardzo ważny, bo z cyklu: UWAGA POEZJA. Post, w którym zapoznacie się z trzema wierszami - moim zdaniem - jednego z najciekawszych współczesnych polskich poetów średniego pokolenia. Poniżej zapoznajcie się z tym, co Grzegorz napisał o sobie:

Grzegorz Malecha, rocznik 1979, absolwent Uniwersytetu Szczecińskiego, mieszkaniec dorzecza Dolnej Parsęty. Syn, mąż, ojciec dwóch córek, właściciel domu na wsi z małym sadem, miłośnik miejsc opuszczonych i historii regionu.

Jak widać notka jest krótka, wręcz ascetyczna. Dodam zatem od siebie, że jest autorem dwóch tomów poezji i współautorem w kilku antologiach poetyckich, że publikował również w internecie i oprócz tego, że pisze dobre wiersze, jest również świetnym recytatorem, interpretatorem poezji - i mówię to z szacunkiem, jako wykształcony animator teatralny, laureatka oraz jurorka wielu konkursów recytatorskich. Codziennie na swoim profilu na Facebooku, Grzegorz umieszcza film z recytowanym przez siebie wierszem. Są to wiersze zarówno znanych, klasycznych poetów, jak i współczesnych. Prowadzi też audycje poetyckie w Radio Koszalin. I podrzuca mi wiersze do Babińca Literackiego, za co jestem ogromnie wdzięczna. Świetna robota, naprawdę! 

Zapraszam do zapoznania się z wierszami Grzegorza Malechy i życzę ciekawej, niebanalnej lektury, a Autorowi kolejnych sukcesów na niwie poezji.

* 

odpadłem w castingu

 

miałem do szkoły pod górkę sensu stricto

sensu largo groźna mina pana stallone

jest wynikiem komplikacji poporodowych

i jak na kogoś kto obrócił w proch połowę armii

związku socjalistycznych republik radzieckich

mówi niewyraźnie i wygląda niewyraźnie

czyli z założenia też miał pod górkę 

 

niektórzy żołnierze po służbie w afganistanie

stacjonowali w moim mieście

czy gdyby wiedzieli co mnie łączy z rambo

też by tak chętnie pytali o drogę do kina

 

*

wszechświat 

 

myślisz że przyłapałaś mnie na podjadaniu

haribo ja tylko wysysam światło z gwiazd 

 

syriusz tak miękko skrzypi między zębami

płot dzielący nasze podwórza tonie w mroku

 

im dalej od domu tym ciszej zagłębia

się pióro w sympatycznym atramencie 

 

trudno cokolwiek odczytać ten alfabet to

kompilacja czarnych dziur i białych plam

 

2021

 

*

czasem trudno oderwać wzrok od mroku 

 

każdy obiekt na świecie jest przewodnikiem informacji

można pisać chodząc po kamieniach tu i tam stawiając wykrzyknik

a jeśli ma się do czynienia ze źdźbłem trawy to przecinek

 

bo czasami trzeba złapać oddech zastanowić się jakim cudem

hopkinsowi wystarczyły tylko dwadzieścia cztery minuty

żeby dostać oscara mimo ciągłego patrzenia w kamerę

 

wejść w jego wilczą skórę potem za przykładem gwiazdy

przyłożyć ucho do ciepłego powietrza by poczuć jak

szyba rezonuje a jeśli nikt nic nie mówi spróbować samemu

 

z ustami pełnymi morskiej wody wypowiadane słowa będą

miękkie jak meduzy potem zamknąć oczy aż pojawi się światło

(zejście kamery otwiera się brama i widać) 

 

dwa tory w linii prostej jakieś półtora kilometra po których toczy się 

alternatywna historia wiktoriańskie domy w zabudowie szeregowej

jest cicho tak cicho że słychać oddech ziemi wszystkimi zmysłami 

 

przenieść się jeszcze raz do miejsca w którym słońce jak kropka

w znaku zapytania wtyka igły w stogi siana a im dalej

w las tym trudniej na chmurach o postacie z bajek

 

*

 Bardzo dziękuję Grzegorzowi za wyrażenie zgody na publikację wierszy na moim blogu. Zdjęcie Autora jest jego własnością i nie wolno go kopiować.

Zdjęcie nr 2: okładka tomu Grzegorza wydanego w Fundacji Duży Format.