Wspomnienie słonecznych wakacji: Madryt

Witajcie!

Dzisiaj przedstawiam Wam kilka migawek ze słonecznego, upalnego, przepięknego Madrytu - 36 stopni w noc przylotu, w którym spędziłam dwa wakacyjne tygodnie, zwiedzając miasto wzdłuż i wszerz i odwiedzając parki, ogrody oraz rewelacyjne muzea (Prado, Królowej Zofii, Thyssen - Bornemisza, Lázaro Galdiano, Sorolla, Archeologiczne) i zamki w tym cudny Pałac Królewski. I - co jest w tym mieście wielką rzadkością latem - załapałam się na drobny deszcz i na tęczę! W Madrycie byłam niepierwszy raz, ale chyba jeszcze tam kiedyś wrócę, bo muzea mnie wołają i są po prostu wspaniałe, a wszystkich dzieł naraz nie sposób podziwiać, tam trzeba być w każdym muzeum co najmniej ze trzy razy, żeby wszystko dobrze obejrzeć i móc się podelektować sztuką przez duże S. Nie wszędzie można robić zdjęcia, wtedy robi je moje serce - w kolorze i na zawsze...

Żeby się dobrze przyjrzeć jednemu z największych dzieł Pabla Picassa z 1937 roku - symbolicznej, antywojennej Guernice - musiałam czekać w tłumie zwiedzających dobrych 20 minut najpierw pod muzeum w upale, w długiej kolejce, a potem w muzeum, ale naprawdę było warto, monumentalny, metaforyczny, wspaniały obraz robi ogromne wrażenie! Teraz naprawdę zrozumiałam słowa Picassa:

"Nie zrozumiecie sztuki dopóty, dopóki nie zrozumienie, że w sztuce jeden plus jeden może dać każdą liczbę za wyjątkiem liczby dwa". 

Pozdrawiam, życzę Wam udanego weekendu, ja naprawdę mam teraz bardzo dużo pracy, mało czasu na blog. A w te szare, najkrótsze dni w roku, szczególnie tęsknię za słońcem, światłem, upałem, kwiatami. Trzymajcie się ciepło i zdrowo. 

"Niektóre rozstania są niezbędne, by odnaleźć siebie”.***

 bez końca

"Rozstanie jest naszym losem" - autor nieznany

więc postanowiłeś odejść. nic to.
rozstania, które nie obchodzą nikogo
prócz nas, bywają zbawienne.

nie płaczę, nie obgryzam paznokci.
siedzę i myślę, jak zareaguję, gdy napiszesz
mi kiedyś, że to nie było prawdziwe,
nie miało szans na przetrwanie.

na pewno nie będzie mi smutno w nieuniknionym
momencie - gdy inna kobieta wypełni
twoją przestrzeń, wejdzie głęboko w myśli.
potrafię jaśnieć szczęściem innych.

teraz po prostu siedzę. palę papierosa, chociaż
wiem, że mentolowym dymem nie przesłonię
emocji.

nie oddałeś mi samotności,
ona ciągle stała pomiędzy nami.
zawsze była we mnie i moim postrzeganiu
uczuć.

wiesz kiedy bolała najbardziej?
wówczas gdy starałeś się zbliżyć do mnie,
pokonać zbyt długi dystans.

siedzę i jest mi dziwnie, bo wiem,
że to chwila,
a one mijają jak wszystko

i tylko blizny w sercu
goją się całymi

emisjami niewy(ja)śnionych snów.

JoAnna Idzikowska - Kęsik, 28 VIII 16

Mija Rok Olgi Boznańskiej - wspaniałej polskiej artystki - malarki, a ja jeszcze nic o niej nie napisałam, dlatego w dzisiejszym poście prezentuję Wam swój stary wiersz (wyszukuję swoje wiersze do mojej książki poetyckiej) i obrazy Boznańskiej z nadzieją, że i wiersz i obrazy przypadną Wam do gustu. 

Olga Boznańska (1865 - 1940) – polska malarka, portrecistka, przedstawicielka modernizmu; od 1898 zamieszkała w Paryżu, członkini szkoły monachijskiej, Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” i Société Nationale des Beaux-Arts. 

Boznańska to jedna z najbardziej cenionych i oryginalnych polskich malarek, pozostawiła po sobie bogatą spuściznę artystyczną, a jej prace reprezentują polską sztukę na większości przeglądowych wystaw w kraju i za granicą. Boznańska pisała o sobie: "Gdy miałam 30 lat, berlińskie pismo „Bazaar” uznało mnie za jedną z dwunastu najlepszych malarek w Europie. Trudno o lepszą zachętę do pracy! Wyjątkiem był niestety Kraków, gdzie niektórzy krytycy uznawali moje obrazy za brzydkie, kompletnie ich nie rozumiejąc". Potem to się zmieniło, doceniono ją także w Polsce.

Była par excellence międzynarodową artystką. Tak mówiła o swoich pracach: "Obrazy moje wspaniale wyglądają, bo są prawdą, są uczciwe, pańskie, nie ma w nich małostkowości, nie ma maniery, nie ma blagi. Są ciche i żywe i jak gdyby je lekka zasłona od patrzących dzieliła. Są w swojej własnej atmosferze". 

 Pozdrawiam serdecznie, życzę udanego weekendu i wspaniałego nadchodzącego tygodnia!

Cytat w tytule 774 - bardzo kobiecego postu - Yoko Ono

Wspomnienie słonecznych wakacji: Teneryfa

 Witajcie moi Drodzy!

 "Podróże są jak ożywcza kąpiel dla umysłu". 

Hans Ch.Andersen 

Ponieważ bardzo tęsknię za ciepłem i słońcem, pokażę w tym poście migawki z cudownej Teneryfy. Nie mam czasu pisać ze względu na ogrom pracy, ale zdjęcia mówią same za siebie. Dwa tygodnie na tej wyspie, z noclegiem w pięknym nadmorskim Costa Adeje, którą wypożyczonym za normalne pieniądze autem (czytaj: w Polsce byłoby drożej), objechałam wzdłuż i wszerz po wspaniałych drogach, nawet tych prowadzących na szczyty, były piękną, rajską przygodą I chciałabym tam jeszcze kiedyś wrócić. W ogóle bym chciała żeby część moich prochów rozsypano z Klifu Orłowskiego w Gdyni, a drugą część z ogromnych Klifów Los Gigantes na Teneryfie. Na tej wyspie zachwycili mnie ludzie, ich życzliwość, uśmiech, małe, bardzo klimatyczne miasteczka, cudowne i ogromne Klify Los Gigantes - spektakularny widok, niesamowite Góry Anaga, Góry Teno i majestatyczny wulkan Teide, plantacje bananów, zoo z ogrodem botanicznym i pokazami zwierząt (delfiny, papugi, orki, foki) - Loro Parque, plaże z czarnym powulkanicznym piaskiem niesamowicie błyszczącym, delikatnym i miękkim, fruwające ryby, delfiny, orki, rośliny, zwłaszcza drzewka zwane Płomieniem Afryki i ich przepiękne czerwone kwiaty, baseny w Oceanie Spokojnym, bardzo ciepła woda, zachody słońca, pyszne jedzenie i mimo, że dużo serwowano dań mięsnych, jako wegetarianka nie chodziłam głodna, zawsze znalazłam coś dla siebie... Generalnie - urokliwe miejsce, idealne na odpoczynek przez cały rok, bo zawsze ciepłe i pełne słońca.

Życzę Wam słonka w sercach moi Drodzy, przed nami najkrótsze dni w roku, mgliste i senne, ale coraz bliżej święta!