Cudów nie potrzebuję, wystarczy, że żyję, czyli kolejny rok mojego blogowania. :))

prostoduszny noworoczny dziewięciozłoskowiec napisany na kolanie otulonym czarną koronkową lycrą


i wciąż naiwnie proszę wszechświat
o ocalenie moich uczuć
i ciągle modlę się by nie spać
kiedy się życie pławi w puchu

chwil tak prościutkich że ich piękna
w swym zagonieniu dostrzec nie chcę
a przecież szczęście się wymyka
gdy nie jest nazywane szczęściem

często w pogoni za rozumem
serce przestaje podpowiadać
że tylko miłość może scalić
wszystko co w życiu się rozpada

uczucia więdną bez dotyku
bez słów uśmiechu i szczerości
dlatego warto celebrować
wszelkie przejawy serdeczności

i warto patrzeć poza przestrzeń
i sięgać gdzieś gdzie mrok nie sięga
i kochać mocno mądrze pięknie

zanim się zamknie życia księga


JoAnna Idzikowska - Kęsik, 01 I 15

 Pozdrawiam i życzę dobrego czasu oraz dostrzegania małych cudów codzienności, wszystkim, którzy do mnie zaglądają. Cieszmy się, że w wirze samolubnych genów znaleźliśmy się wśród szczęściarzy, mających okazję poznać smaki życia! Serdeczności, j.

Jest mnóstwo rzeczy, których nie wiem i o których nigdy się nie dowiem, Jest jednak kilka takich, o których wiem. Wiem z całą pewnością, że życie jest warte, aby je przeżyć, świat jest wart tego, by go oglądać. Wiem też także, że związki łączące ludzi, takie jak przyjaźń, miłość, lojalność, przywiązanie, pamięć, są ich największym dobrem. Na ogół mało kto odczuwa zwykły urok codzienności, tę urodę życia zawartą prawie w każdym dniu, a przecież coś takiego jak uroda życia istnieje naprawdę i nie zależy tylko od warunków w jakich się żyje, ale również od tego, co się myśli. Człowiek przeładowany jest od dziecka wieloma wiadomościami, różnego rodzaju informacjami meblowany jest jego mózg. A kto się zajmuje jego edukacją umysłową? Przecież to jest dziedzina, która ostatecznie rozstrzygać będzie o tym, czy człowiek czuje się szczęśliwy czy nieszczęśliwy.
To jest właśnie rola literatury.

Mirosław Żuławski

*obrazki z netu