"Całe moje ciało było zrobione z bólu". ***

Domy z brudnych, czarnych kart

 

 

Nie opowiem ci sympatycznej historii o chłopcu, który szukał domu,

tylko gorzką bajkę o dziewczynce, która z niego uciekła.

 

Najpierw był rodzinny z psychopatycznym ojcem tyranem

i matką przymykającą oczy na wszystko.

Matką niewidką. Matką - meblem, której domeną

była totalna obojętność i milczenie.

 

Drugi dom ciotki - dewotki wiecznej dziewicy, 

zgryźliwej, zgorzkniałej zołzy potrzebującej służki,

poduszki do wypłakania i tyłka do bicia.

 

Potem rodzina zastępcza, para zdesperowanych frustratów,

fundujących zimny chów w starej poniemieckiej kamienicy,

którzy naiwnie wierzyli, że dziecko scali ich związek.

 

Czwarty - obskurny dom dziecka z łysawym wychowawcą,

który wprowadzał dziewczynki w świat oralnego seksu

i niemytym penisem zamykał im usta.

 

Następnie śmierdząca melina chłopaka, z którym piła i ćpała,

który ją bił, poniżał, aż poroniła trzykrotnie i ledwo uszła z życiem.

 

Później pałac faceta, który mógłby być ojcem, ale nakarmił 

i ubrał i chociaż wolał chłopców, był dla niej całkiem dobry,

jednak umarł zbyt szybko aby mogła odpocząć.

 

I wtedy coś w niej pękło, spaliło się, umarło.

Postanowiła sama zadać rany ciału, 

które wszystkim służyło za worek treningowy.

 

Na chwilę znalazła dom, w którym doznała wolności,

spreparowanej dawkami przedziwnych specyfików, 

hojnie wlewanych w jej żyły i w gardło.

 

I kiedy przeczytała w pisemku dla nawiedzonych,

że dom to nasze ciało, a ciało to świątynia -

bez żalu powiesiła je na pasku szpitalnego szlafroka,

bo nie mogła już dłużej udawać, że mieszka 

w miejscu dającym rzecz najważniejszą: 

schronienie, wsparcie i bezpieczeństwo.

 

Zwyciężył przenikliwy ból - bo żadne cierpienie -

nigdy nie uszlachetnia, jedynie pozbawia energii, zniewala,

prowadzi do miejsca, z którego nie ma już wyjścia.

 

Większość bajek o domach mami nas happy endem, 

jednak trudno jest znaleźć dobro w domach złych - 

ruinach i zgliszczach z piasku i mgły.

 

 

JoAnna Idzikowska - Kęsik, XI 2023

 

#bodypain 

 

            The Global 16 Days Campaign – międzynarodowa kampania przeciwko przemocy wobec kobiet i dziewcząt.

             Zaczyna się co roku 25 listopada (Dzień przeciw przemocy wobec Kobiet) a kończy 10 grudnia (Dzień Praw Człowieka).

            Dbajmy o siebie, wspierajmy się, bądźmy dla siebie i dla innych DOBRZY, bo jak mawiała pisarka Margit Sandemo: 

 

                                                         "Przemoc to upadek rozumu".

 

                                            #Kampania16DniPrzeciwkoPrzemocyZeWzględuNaPłeć

 

***cytat w tytule postu, Katja Millay

*grafika z internetu, nie znam autorów