Translate

07 października 2017

" Dzięki miłości człowiek może rozwiązać ogólny problem swego istnienia – przezwyciężyć uczucie osamotnienia". ***


XxX


Może jeszcze się uda potańczyć w  letnim deszczu.
Zmoknąć do suchej kropli ukrytej w koniuszkach włosów
I poczuć tę dziwną radość, że życie ma nas na oku,
Że wszystko, co nas otacza, istnieje z nami w symbiozie.

Może jeszcze się zdarzy jakieś wzniosłe uczucie.
Coś w rodzaju olśnienia lub ukłucia kaktusem.
I nagle stanie się miłość i zmieni nasze twarze
W dzieła sztuki najwyższej i natchnionej przez muzy.

Tak trudno dzisiaj dopełznąć do brzegu rozkochania,
Nam z pierwszej połowy dwudziestego pierwszego
Stulecia po nietuzinkowym cieśli. Samotni jak Poncjusz Piłat, który 
Musiał oswoić przelewanie goryczy w złoto świętego Graala,

Odbiegamy zbyt szybko od snów, siebie, świata.
I tylko krew w nas krąży nieśpiesznie i leniwie
Jak wyciosana z krzyża lub zeskrobana z lnianego całunu.
Purpurowa jak serce na dziecięcym obrazku.

Ciepła krew pulsująca życiem chcącym płynąć pod prąd.


JoAnna Idzikowska - Kęsik, IX/X 17


***cytat w tytule posta, Erich Fromm
* grafika z internetu; przedostatni obraz - Jovka Mechkarova, ostatni autorstwa Gordona Bruce'a

16 komentarzy:

  1. Jeszcze złote promienie ogarną Nas
    Zanurzymy się nabierając ciepła życia
    Wykrzesać z siebie to co środku
    Coś co zmieni Nas
    A muza położy swą dłoń na ramieniu
    Samotni wczoraj,rozkochani dzisiaj
    Póki krew płynie,póki serce bije
    Żyć i być.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ładniej niż ja napisałeś,
      szkoda, że życie jednak
      zawsze biegnie sobie znaną
      ścieżką...

      Usuń
  2. Prawda, odbiegamy zbyt szybko, za szybko i pozostaje pytanie bez odpowiedzi,dlaczego?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak to już bywa...
      Ale i tak warto żyć, prawda?

      Usuń
  3. A ja już bym nie chciała...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A ja Ci nie wierzę...

      Usuń
    2. Nie musisz - wystarczy, że ja wiem...
      Uwielbiam takie jesienne obrazki jak te, które dzisiaj wkleiłaś!

      Usuń
    3. Ja też - dlatego się tu znalazły. :))

      Usuń
  4. A ja się zapytam: czemu lato nie może być dłuższe???
    Pozdrawiam ciepło i proszę o wybaczenie JoAnno, że tak rzadko zaglądam! ;) :) :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Witaj Joasiu.
    Lato minęło... tak było w piosence o córce rybaka z Mazur.
    Życie zawsze biegnie swoimi ścieżkami, na które nie zawsze mamy wpływ.
    Takie jest życie, ale nieraz ścieżki się plątają z innymi, co też ma swój urok.
    Pozdrawiam serdecznie.
    Michał

    OdpowiedzUsuń
  6. Och, jak ja dawno nie czytałam poezji...

    OdpowiedzUsuń
  7. Czasami samotność jest lepsza od złej miłości. Na szczęście mnie to nie dotyczy.
    Pozdrawiam, niestety, mgliście i deszczowo.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Samotność zawsze jest lepsza od złej miłości.
      Dobrego, Aniu!

      Usuń

Bardzo dziękuję za każdy komentarz, zawsze odpiszę i zajrzę do Ciebie w miarę czasowych możliwości: czasem szybko, niekiedy później, ale zajrzę na Twój blog. Pozdrawiam. :)